Ingezonden brief door Marie-José Stoop

Ik zal even kort iets over mezelf vertellen. Ik heb zelf een achtergrond als landschapsecoloog en heb jarenlang als adviseur natuur en milieu gewerkt voor een groot ingenieursbureau. We gaven daar adviezen en deden onderzoek voor overheden en landschapsbeheerders zoals SBB. Ik ken die wereld dus goed en ik zie de laatste jaren bij SBB alleen nog maar paniek om de teruglopende inkomsten. Ga naar de hele brief.

Ik zie daar geen mensen meer met visie, alleen nog maar een zeer gesloten en naar binnen gerichte organisatie, die zijn eigen plannetjes uitstippelt en zijn terreinen alleen nog maar aanschouwt op basis van kosten-batenanalyses. Ik zie ze al jaren van het ene plannetje naar het andere plannetje zwalken, waarbij niet natuurwaarden vooraan staan, maar één of ander Europees subsidiepotje.

Het verbaast me al jaren dat SBB-Schoorl geen gebruik maakt van de kennis die over hun terreinen die door de jaren heen opgebouwd is bij lokale natuurorganisaties en natuurkenners die soms al decennia de bossen en duinen monitoren. Deze organisaties hebben de beheerders vaak gewezen op bijzondere soorten paddenstoelen, mossen en korstmossen, maar die kennis is volgens mij nooit gebruikt bij de planvorming. Het ‘wandelende duinen- project’ bij Hargen is aangelegd in een zone waar zeer bijzondere en zeldzame korstmossen voorkwamen. Deze soorten zijn na de ingreep niet teruggekomen. Ikzelf heb de boswachters al jaren terug gewezen op de broedplek van de Nachtzwaluw ten westen van de Hargerzeeweg. Met die kennis hebben ze ook nooit wat gedaan, want in de betreffende zone wilden ze de recreatie intensiveren (dat is ook gebeurd), dus een kwetsbare soort kwam ze op die plek helemaal niet gelegen.

Het gebrek aan een open communicatie met omwonenden is schrijnend en hiermee slaat SBB de plank volkomen mis. De duinen zijn tenslotte altijd gefinancierd met gemeenschapsgeld en SBB had enkel de nobele taak om deze terreinen te beheren voor de gemeenschap. Juist daarom leeft het gevoel zo sterk dat dit ‘onze duinen’ zijn. En ‘onze duinen’ hadden zoveel natuurwaarde dat deze een zware beschermde status kregen op nationaal en internationaal niveau, waardoor je er als burger letterlijk geen heide-pol uit mocht trekken. En hier waren we met z’n allen trots op en hier zijn mooi geïllustreerde boeken over volgeschreven.

En inderdaad konden de boswachters dan zeer nerveus reageren als ik (als coördinator van de Stichting Natuurschool) met een uitgelaten groep schoolkinderen een spel deed. Dan werd ons op het hart gedrukt om de humuslaag nooit en te nimmer te beschadigen omdat die essentieel was voor het voorbestaan van de natuurwaarden. En met een ongewenste beschadiging bedoelden de boswachters dan een kindervoet die een vierkante decimeter grond omschopte tot de zandlaag. Hierover zijn keer op keer zorgvuldige afspraken met ons gemaakt.

Toevallig hebben we in de kerstvakantie deze foto gemaakt van één van de zandhopen. Als je wat inzoomt zie je overal sprietjes/takjes uit het zand steken. Dat zijn allemaal (goed ontwikkelde) heideplantjes. Ook waren overal pakketten mossen en korstmossen zichtbaar. Die groeien uiterst langzaam, dus hier gaan levensgemeenschappen verloren van heide en (korst)mossen die al vele jaren bezig waren om zich te ontwikkelen. Ik zou graag willen weten waar dit afgegraven is. De omgeving van de vogelmeertjes of de Mariavlakte?

Helaas hebben we die planten en (korst)mossen niet van dichtbij op de foto gezet. Ik had dit weekend geen tijd om te zien of die hopen er nog liggen.

Hoe dan ook is er hier bepaald geen sprake van hevig vergrasde (onnatuurlijk verrijkte) stukken. De bijzondere korstmossen in onze duinen zijn een indicator van de zeer schone lucht. Ik was laatst op de beroemde Mookerhei onder Nijmegen en daar is het beeld 100% anders. Daar zie je wat er gebeurt met een heideveld dat ingeklemd ligt tussen industrie en intensieve veehouderij. De heide was daar veranderd in een vergeeld wuivend veld van hoge grassen. Niet te vergelijken met onze veelgeprezen heidevelden.

Kortom: ik heb geen idee waar SBB naar toe wil en ik ben verbijsterd dat ze met zevenmijls-laarzen/graafmachines door een veelgeprezen gebied mogen jakkeren, dat zo’n hoge beschermingsstatus heeft.

Naar mijn mening kunnen ze op geen enkele manier aantonen dat de geplande ingrepen leiden tot een aanmerkelijke verhoging van de bestaande natuurwaarden. Wel staat vast dat nu veel bestaande natuurwaarden verloren gaan.

Ik heb geen idee waar de winst zit.

Tot zover eventjes,

Hartelijke groet,